USTA PUNA ZEMLJE

Karakterističan film Puriše Đorđevića koji kroz glavnog junaka Marka priča priču o sopstvenom životu, odrastanju i putu koji svaki čovek prolazi od rođenja do smrti, putu borbe koja je kod Đorđevića duboko ukorenjena u antifašizmu. Đorđević nas vodi kroz suptilne emocije svog glavnog protagoniste kojeg uvlači u nesvakidašnje situacije pomognut maestralnim Šćepanovićevim romanom. Njegov glavni junak nam pokazuje put kroz kaljugu civilizacije ka izgubljenoj duhovnosti i osvajanju slobode.

PURIŠA ĐORĐEVIĆ

Mladomir Puriša Đorđević (1924-2022) bio je srpski i jugoslovenski filmski reditelj i scenarista. Od 1947 je radio u “Filmskim novostima” kao urednik, a kasnije kao reditelj dokumentarnih filmova. Tokom karijere snimio je 50 kratkih i 20 dugometražnih filmova, i bio autor deset romana. U drugoj polovini šezdesetih ostvario je najveće rediteljske uspehe, radeći na svetski prepoznatim delima: Devojka (1965), San (1966), Jutro (1967) i Podne (1968). Ova četiri filma sačinjavaju ciklus koji pripada tzv. crnom talasu, i ubrajaju se među najznačajnije srpske i jugoslovenske filmove. San je prikazan na festivalu u Berlinu, a Jutro u Veneciji i tom prilikom Ljubiša Samardžić osvojio je pehar “Volpi” za najboljeg glumca. Đorđević je za Jutro nagrađen u Puli “Zlatnom arenom” za režiju. Uz ovu, među najznačajnijim nagradama koje je osvojio za svoj rad, izdvaja se prva nagrada za najbolji scenario na Festivalu filmskog scenarija u Vrnjačkoj Banji za film Tango je tužna misao koja se pleše (1997). Kada je u maju 2021. na 49. FEST-u primio nagradu “Beogradski pobednik” za izuzetan doprinos filmskoj umetnosti, rekao je: “Rođen sam 1924. na Đurđevdan, u Čačku. Od tada sam snimio mnogo ulica, mnogo gradova, mnogo lica. Ono što sam umeo i što nisam umeo, pokušao sam da izrazim u svojim filmovima. I da se ne ljutite upravo pripremam novi film”. Taj film je Usta puna zemlje (2023) koji je snimio prošle godine.